همه می دانند...

همه می دانند اصغر فرهادی یک نسخه ی کاملا اسپانیایی از فیلم های فرهادی ست. جنس کار فرهادی در این فیلم به وضوح دیده می شود با همان مضامین اخلاقی همیشگی و قضاوت کردن ها و نکردن های مخاطب...

فرهادی خیلی خوب بلد است یک موقعیت دراماتیک خلق کند و مخاطب را توی شک باندازد . او می تواند سوالاتی مطرح کند تا مخاطب مدام در ذهنش در پی جواب انها باشد و  هر بار با دیدن هر صحنه ی تازه ای از فیلم قضاوت جدیدی در ذهنش شکل بگیرد. 

در فیلم همه می دانند شما  با قصه ی زوجی در گیر می شوید که در گذشته به هم علاقمند بودند اما بنا به دلایلی نتوانستند ازدواج کنند و حالا دختر زن در شرایطی کاملا نامعلوم و مبهم گم می شود. روابط بین زن و معشوق سابقش و شوهر فعلی او به حدی جذاب و در گیر کننده ست که هر بار شما دچار اشتباه در قضاوت می شوید.

 در جایی مخاطب حتی شک به این می کند که همسر فعلی زن دختر را ربوده تا بتواند مشکل بدهکاری اش را با پول دیگران صاف کند.

اتفاقی که در فیلم همه می دانند رخ می دهد با وجود جنس اروپایی بودنش به شدت شبیه به فیلم درباره ی الی اصغر فرهادی ست.

در انجا نیز دختری ناپدید می شود و همه شروع به قضاوت کردن می کنند. قضاوت هایی که هر بار با هر اتفاق تازه ای متفاوت می شود و هر بار به مخاطب تلنگری می زند که دارد زود قضاوت می کند.

همه می دانند همچون درباره ی الی شاید ایهامی داشته باشد به این نکته ی اخلاقی که در مسائل و روابط انسانی این همه می دانند از جنس نمی دانند است.

شنیده های انسان ها باعث ایجاد قضاوت هایی می شود که در اینده وقتی واقعیت روشن شود همه می فهمند که چیزهایی بسیاری را نمی دانستند.

فلسفه ی اخلاقی که در سینمای فرهادی شکل گرفته و فرهادی حالا حالاها دست بردار آن نیست بر پایه ی همین حقایق گم شده لابه لای روابط انسان هاست که باعث خلط قضاوت می شود و او به مخاطبش اینطور اموزش می دهد که در دنیای واقعی نیز هنگام قاوت به چیزهایی باندیشد که اتفاقا نمی داند.